Dinsdag 13 februari 1945, Benschop. Het is 8.00 uur in de morgen als winkelierszoon Adriaan van Vliet (1920) het erf op loopt van de boerderij van A.C. Klever op Benedeneind 406, waar hij komt helpen een koe te slachten. Hij is zich er niet van bewust dat er een inval van de Duitsers plaatsvindt en dat er zojuist een schietpartij heeft plaatsgevonden waarbij een Duitse militair – de 39-jarige Obergefreiter Helmut Pank van de Geheime Feldpolizei – en de op het adres ondergedoken Herman Struik om het leven zijn gekomen. Ook heeft hij niet gemerkt dat op de boerderij van Petrus Klever (vader van verzetsleider Theo) op Benedeneind 361 een huiszoeking aan de gang is; hij is er langs gekomen toen hij vanaf zijn ouderlijk huis op nummer 379 hier heen kwam. Had hij ze opgemerkt, had hij vast rechtsomkeer gemaakt. Want hoewel Adriaan niets met het verzet van doen heeft, is ook hij opgeroepen voor werk in Duitsland. Daarom verstopt hij zich bij onraad altijd op de zolder van de Nederlands hervormde kerk in het dorp.

Als Adriaan bij de achterkant van de boerderij aankomt, ziet hij tot zijn schrik boerin Pietje Klever-Verkerk met haar zoontje, de huishoudster en de inwonende oom Hannes met de handen omhoog tegen de muur staan. Voor hij beseft wat er aan de hand is, duiken er een paar Duitsers op hem. Ze werken hem tegen de grond en koelen hun woede over hun gevallen kameraad op hem. Ze schoppen hem letterlijk bont en blauw. Daarna gooien ze Adriaan bij A.C. Klever op de deel; ook hij is flink mishandeld. Beiden worden gekneveld.

Na een paar uur worden ze afgevoerd door een bus naar de School met de Bijbel in het dorp. In die bus zitten ook Theo Klevers broer Arie, hun onderduiker Jan van den Ende en buurman Wim Velis van nummer 355. Van Arie horen ze dat Theo is omgekomen in een vuurgevecht met de Duitsers toen hun schuilplaats werd ontdekt. Theo was er nog wel in geslaagd enkele Duitsers te doden. Het ziet er niet best voor hun uit, zegt Velis.

Vier dagen later wordt Adriaan met A.C. Klever, Arie Klever, Jan van den Ende, Jan Aart van Ieperen, Jasper van Ieperen en Henk Sattler gefusilleerd voor de hooiberg op Benedeneind 361. Velis ontsnapt aan dit lot omdat hij niet werd opgebracht op een van de boerderijen waar werd geschoten – hij zal tot de bevrijding in Kamp Amersfoort vastzitten. Maar Adriaan was op het verkeerde moment op de verkeerde plek.

Tegenwoordig draagt de brug tegenover zijn ouderlijk huis zijn naam: de Adriaan van Vliet-brug.


Periode: 1944 - 1945