Dinsdag 13 februari 1945, 9.15 uur; Benedeneind 361. De 46-jarige Obergefreiter Karl Huber uit Augsburg, voor de oorlog een aannemer, heeft net een stap op de zolderverdieping van de boerderij gezet als Theo Klever vanuit zijn schuilplaats in de vloer met een stengun het vuur op hem opent. Huber wordt door kogels in het hart getroffen en sterft onmiddellijk. De 44-jarige Unteroffizier Heinrich Baumeister, een Rijksduitser uit Deventer, die achter Huber loopt, wordt door het salvo geraakt in zijn buik, bovenbeen en rechterbovenarm. Hij leeft nog. Een derde Duitser, Feldwebel Adolphi, raakt licht gewond, maar weet Theo met een gericht schot in zijn hoofd te raken. Theo's broer Arie geeft zich over en wordt door Adolphi mee naar beneden gevoerd.

Op de zolder houdt de stervende Theo zijn stengun op de zwaargewonde Baumeister gericht. Beneden in de voorkamer horen ze de Duitser kermen en smeken om zijn leven. ‘Ik heb een vrouw en kinderen,’ zegt hij.
Een kwartier na de schietpartij komt er versterking opdagen. De Duitsers moeten opnieuw naar boven. Ze zijn er niet zeker van of Theo nog leeft en of daar misschien meer ‘terroristen met wapens’ op hen liggen te wachten. Geen van hen durft aanvankelijk. Uiteindelijk biedt een zich als vrijwilliger aan, maar dan moet Theo's 17-jarige zus Rie mee als levend schild.
Voetje voor voetje gaat ze de treden op naar de zolder, de soldaat achter haar met zijn geweer in de aanslag. Boven aan de trap ligt de dode Huber, ernaast de zwaargewonde Baumeister. Niet ver daarvandaan Theo, de stengun naast hem. Hij beweegt niet meer. Baumeister vraagt aan Rie of ze voor hem wil bidden. Hij vertelt haar dat hij het niet eens is met het nazi-regime en dat hij gedwongen in Duitse dienst moest.

Op transport naar het Luftwaffe lazaret in Utrecht sterft Heinrich Baumeister. Hij ligt nu begraven op de Duitse erebegraafplaats in Ysselsteyn in Limburg.

1945