Polsbroek, dinsdag 13 februari 1945, 6.00 uur. De 23-jarige Hilda van der Vlist zit te breien als de telefoon gaat. Ze schrikt. Haar broer Arie (1915) neemt op. De twee hebben die nacht wachtdienst. Aan de andere kant van de lijn klinkt de opgewonden stem van Dirk de Jong. Hij zit in een wachthuisje aan het begin van de Slangeweg in De Vlist. Hij geeft Arie een codewoord door. Als hij heeft opgehangen zegt hij tegen Hilda: ‘Ze komen! Doe je plicht!’
Hilda pakt de koperen scheepshoorn die ze van haar broer Teus heeft gekregen. Hij dient om de onderduikers in de omgeving te waarschuwen. Ze moeten hun schuilplaatsen in. Verderop zal het hoornsignaal doorgegeven worden, helemaal tot in Benschop.

Ze gaat via de achterdeur over het grindpad naar de brug voor hun huis - nu staat er een pomp en is de wetering vanaf daar gedempt. Het is nevelig, ze ziet niet zo veel. Uit alle macht blaast ze eerst de ene kant op, daarna de andere. Ze maakt een behoorlijk kabaal.
Als ze wil teruglopen ziet ze aan de overkant van het water bij de bakker, nog geen vijfentwintig meter bij haar vandaan, twee figuren in uniform met fietsen staan. Ze kijken haar richting op. Duitsers! Ze zijn er al! Zo rustig mogelijk loopt ze naar achteren, de scheepshoorn tussen haar kleren verstoppend. Haar buurman, de smid Leen Horden, steekt zijn hoofd uit het raam. ‘Hil, wat is er?’
‘Moffen!’ sist ze, en ze rent het huis in. Arie heeft zich inmiddels met broer Jan verstopt achter de dubbele wand van de kledingkast op zijn slaapkamer aan de voorkant van het pand. Hilda haast zich daarnaartoe, doet de kastdeur open en gooit de scheepshoorn bij haar broers in de schuilplaats. Boos smijt Jan hem er weer uit: ‘Als ze ons met dat ding vinden, worden we meteen neergeschoten,’ zegt hij bits.
‘En ik dan?’ zegt ze.
‘Jij niet zo gauw.’
Ze stopt de hoorn in haar broek en gaat weer naar buiten. Ze neemt een mattenklopper mee en een mat, die ze voor haar buik houdt. Al kloppend loopt ze naar het hok met de wc, dat zich naast de schuur bevindt. De wc is een plank met een gat erin. Ze tilt het deksel op en mikt de hoorn erin. Daarna voegt ze zich bij haar ouders, die in de keuken aan de ontbijttafel zitten. Even later komen er twee Duitse soldaten binnen met volle bepakking...

1945